Hallo, Ik ben Jojanneke en ik ben op dit moment 19 jaar oud.

Ik ben in 2011 op 13-jarige en in 2013 op 15-jarige leeftijd mee geweest op JiP-kamp.

En wat zag ik op tegen die eerste dag! Ik was bang dat ik het niet leuk zou vinden, bang dat ik geen vrienden zou maken maar niets was minder waar. Al op de eerste dag begon ik me thuis te voelen. Naarmate ik langer op het kamp was en ik mensen beter leerde kennen, begon het steeds leuker en gezelliger te worden. Ik vond het zo bijzonder om met zoveel pleegkinderen samen te zijn, want ik heb altijd een beetje het gevoel gehad dat ik het enige pleegkind was. En wat was het toen een geweldig kamp! Er waren zoveel leuke, mooie maar ook emotionele momenten. Van watergevechten tot ‘over de streep’ middagen. Ik ben in dit kamp zo veel meer over mezelf te weten gekomen. Ook heb ik aan dit kamp hele leuke vriendschappen over gehouden van alle leeftijden. Maar het allerbelangrijkste is wel dat je je geen moment alleen of buitengesloten voelt. De kampleiding zorg er voor dat er altijd iets te doen is. Ook kun je alles bij ze kwijt, echt een groot compliment voor de leiding! Ook op de laatste dag van het kamp, tranen omdat ik afscheid moest nemen van dit kamp en van alle geweldige mensen. Ondertussen wel nummers uitwisselen en afspreken met de kinderen dat je over 2 jaar (je mag niet 2 jaar achter elkaar) weer terugkomt. En ja hoor, 2 jaar later was ik er weer maar dan met een stuk meer zelfvertrouwen en met het gevoel dat het allemaal wel goed zou komen. En ook de tweede keer was weer geweldig en onvergetelijk. Er werden zoveel leuke activiteiten gedaan, waar je niet aan mee hoeft te doen als je niet wilt. Alles mag en niks moet. Het leuke en bijzondere vond ik wel dat er geen verschil was tussen leiding en de kinderen. Iedereen deed leuk mee en was altijd in voor een lolletje. Al met al wil ik elk pleegkind adviseren om mee te gaan met dit kamp, het wordt zonder twijfel een onvergetelijke week!